Την Παρασκευή 14 Γενάρη αποχαιρετίσαμε, δυστυχώς, έναν αγαπημένο και άξιο συνεργάτη, έναν καλό φίλο, τον Γιάννη Γκουντιό.
Ξαφνική, πρόωρη και άδικη η αναχώρηση του, τόσο που δυσκολευόμαστε όλοι μας να πιστέψουμε πως ο Γιάννης δεν είναι πια εδώ.
Για χρόνια συνεργαστήκαμε στην ΔΕΥΑΚ, ο ένας δίπλα στον άλλο, στην κοινή προσπάθεια που καταβάλαμε έτσι ώστε να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε μια σειρά σημαντικών έργων.
Ο Γιάννης πάντα εκεί. Ακούραστος, υπόδειγμα ήθους και πολύτιμος συνεργάτης, να μας ενθαρρύνει με το δηκτικό, πολλές φορές, χιούμορ του, να μας συμπαραστέκεται, να μας βοηθά, να εργάζεται μαζί μας και να κάνει το καλύτερο που μπορούσε.
Αν σκεφτεί κανείς πως πριν λίγες μέρες σκύβαμε όλοι μαζί πάνω από νέα τεχνικά σχέδια και ο Γιάννης ήταν παρών και συνέβαλε με τις γνώσεις και τις ικανότητες του στο να προχωρήσουν, πραγματικά χάνει τα λόγια του.
Το κρίμα και άδικο ακούγεται τετριμμένο και επαναλαμβανόμενο, αλλά και πόσες άλλες λέξεις να βρεις για να εκφράσεις κάτι που ακόμα φαντάζει, και θα φαντάζει για πολύ καιρό ακόμα, αδιανόητο.
Με την φυγή του Γιάννη η οικογένεια της ΔΕΥΑΚ είναι φτωχότερη και αυτό δεν είναι ένα σχήμα λόγου, αλλά κάτι που το καταλαβαίνουν και το αναγνωρίζουν όλα τα μέλη της.
Είχε πολλά ακόμα να δώσειτόσο στην οικογένεια του, την γυναίκα και τα παιδιά του, όσο και σε μας, όπως είχε και πολλά να πάρει και να χαρεί και ο ίδιος. Δυστυχώς δεν πρόλαβε.
Τέτοιες ώρες, όσα λόγια παρηγοριάς κι αν βρεις καταλαβαίνεις πως δεν φτάνουν για να απαλύνουν τον μεγάλο πόνο και την οδύνη αυτών που έχασαν τον δικό τους άνθρωπο.
Θα ήθελα, όμως, να εκφράσω για μια ακόμα φορά τα πιο θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια στη Φωφώ, το Νίκο, τη Ρένια και σε όλη την οικογένεια του Γιάννη και να τους πω ότι όλοι όσοι τον γνωρίσαμε, συνεργαστήκαμε μαζί του και τον εκτιμήσαμε, θα κάνουμε ό,τι μπορούσε για να σταθούμε δίπλα τους.
Το χρωστάμε στον Γιάννη και αυτό το χρέος μας, θα το τιμήσουμε.
Ιωάννα Γκανάτσα
Γενική Διευθύντρια ΔΕΥΑΚ
