Άρθρο του Βουλευτή Κοζάνης του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Πάρι Κουκουλόπουλου, στην Εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής»: Η απογραφή πληθυσμού πριν τρία χρόνια από την ΕΛΣΤΑΤ αποτύπωσε με ακρίβεια την αποδυνάμωση της ελληνικής περιφέρειας και τη δραματική συρρίκνωση της υπαίθρου. Με δυο λόγια, ό,τι δεν αγγίζει ο τουρισμός και ο τομέας των υπηρεσιών, φθίνει. Ο κόσμος και ιδιαίτερα οι νέοι εγκαταλείπουν την ύπαιθρο και ευρύτερα την περιφέρεια, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής με βάση ένα αξιοπρεπές επίπεδο εισοδήματος.
Τα επίσημα στοιχεία δεν επιδέχονται ωραιοποιήσεις και “στρογγυλέματα”. Από το 2009 έως το 2020, η χρησιμοποιούμενη πανελλαδικά γεωργική έκταση μειώθηκε κατά 18,8%, αντίστοιχα οι ζωικές μονάδες κατά 18,2%, ενώ οι κάτοχοι και τα απασχολούμενα μέλη της οικογένειάς τους κατά 30,9%. Η αποκλειστική απασχόληση στη γεωργία – κτηνοτροφία υποχώρησε κατά 29,7%.
Η Κυβέρνηση, εδώ και πέντε χρόνια, ζει με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει Χώρα χωρίς ενδοχώρα, Ελλάδα χωρίς αγροτιά, διακυβέρνηση δίχως ίχνος περιφερειακής και αγροτικής πολιτικής. Διευρύνει έτσι τις ανισότητες κέντρου – περιφέρειας. Πριονίζει το θεμέλιο της αναπτυξιακής προοπτικής της Χώρας, της οποίας βασικό πυλώνα αποτελεί η βιώσιμη, ανθεκτική και καινοτόμα παραγωγική αναγέννηση της υπαίθρου.
Η ανάπτυξη για την οποία ο Πρωθυπουργός επικοινωνιακά πανηγυρίζει, σε δύο χρόνια, σύμφωνα με όλα τα μακροοικονομικά μοντέλα, θα αλλάξει κλίμακα υποχωρώντας κάτω από το 2%. Βασίζεται δε αποκλειστικά στην κατανάλωση, στον τουρισμό και στο real estate με τη golden visa που οδηγεί στον αφελληνισμό της οικονομίας.
Η πολύπλευρη εκτόξευση του κόστους διαβίωσης έπληξε τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Το κόστος παραγωγής εκτοξεύτηκε, η κλιματική κρίση τους “γονατίζει”, η νέα ΚΑΠ βρίθει αστοχιών. Οι αρνητικές εξελίξεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ, η υπονόμευση του ΕΛΓΑ που παραδώσαμε το 2015 με πλεόνασμα, τα εφήμερα ημίμετρα “ασπιρίνες”, ρίχνουν “λάδι στη φωτιά” του προβλήματος.
Στον αντίποδα, αναδεικνύεται, με υπευθυνότητα και ρεαλισμό, η δέσμη προτάσεων που ανέπτυξε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης.
Πως άραγε να ανταγωνιστεί ο Έλληνας αγρότης τον Ευρωπαίο παραγωγό ομοειδών προϊόντων που έχει αγροτικό πετρέλαιο; Η εφαρμογή του αγροτικού πετρελαίου συνιστά κεντρικό ζήτημα σύγκλισης με την Ευρώπη, για να γίνει πιο ανταγωνιστικός ο ελληνικός πρωτογενής τομέας. Όπως σε άλλα κράτη, μπορεί να υλοποιηθεί με διαφάνεια και πλήρη έλεγχο, καθώς στην Ελλάδα από το 2011 λειτουργεί το ΟΣΔΕ (Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου), χάρη στο οποίο το Κράτος γνωρίζει με εγκυρότητα τα δεδομένα εκτροφών και καλλιέργειας κάθε αγρότη. Είναι απλά εφαρμόσιμο, με ορισμό πλαφόν βάσει των αντικειμενικών στοιχείων και με χρήση ψηφιακής κάρτας κατευθείαν στην αντλία.
Το ΠΑΣΟΚ δεν θυμήθηκε να νοιαστεί τώρα, αφού στήθηκαν τα μπλόκα, για το ενεργειακό βάρος της αγροτιάς. Εδώ και τέσσερα χρόνια έχουμε συγκεκριμένη πρόταση για εκδημοκρατισμό της ενέργειας. Με ενεργειακές κοινότητες αγροτών και -πρωτίστως- άνοιγμα του ηλεκτρικού χώρου, κάτι που η Κυβέρνηση αρνείται πεισματικά. Η Ν.Δ. έκλεισε από τον Αύγουστο του 2022 τον ηλεκτρικό χώρο μόνο για πέντε μεγάλες εταιρείες, αφήνοντας απέξω τους Δήμους, τις ΔΕΥΑ, τους κοινωνικά ευάλωτους και τις ενεργειακές κοινότητες. Οι αγρότες θα μπορούσαν να έχουν δωρεάν, με net metering, όλο το ρεύμα τους, με φωτοβολταϊκά των ενεργειακών κοινοτήτων τους. Εδώ εντοπίζεται η μείζονος σημασία “λεπτομέρεια” στην εξαγγελία του Πρωθυπουργού. Δεν τους δίνει ηλεκτρικό χώρο, αλλά προβλέπει μπαταρίες, μέθοδο που είναι και πιο ακριβή επένδυση και έχει πολλαπλά μειονεκτήματα.
Το 50% της ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. σε όλη την Ευρώπη παράγεται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αγρότες και ενεργειακές κοινότητες. Η κατάσταση στην Ελλάδα συνιστά μέγιστη απόκλισή μας από την Ε.Ε., η οποία άλλωστε εγκάλεσε την πατρίδα μας για προώθηση ολιγοπωλιακών πρακτικών στην ανάπτυξη των Α.Π.Ε. Σημειωτέον, μάλιστα, ότι η πρότασή μας για ενεργειακή δημοκρατία έχει επενδυτικό χαρακτήρα που μπορεί να οδηγήσει σε ελάφρυνση του κρατικού προϋπολογισμού.
Πιστοί στους διαχρονικούς δεσμούς της Παράταξής μας με τον κόσμο της υπαίθρου, έχουμε καταρτίσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αγροτικής πολιτικής. Ο εκσυγχρονισμός του Κανονισμού αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ (για τον οποίο παραδώσαμε έτοιμες αναλογιστικές μελέτες το 2015), η ανθεκτικότητα των καλλιεργειών και η αποτελεσματική θωράκισή τους μπροστά στην κλιματική κρίση, η επαναδιαπραγμάτευση του στρατηγικού σχεδίου της ΚΑΠ, η διαχείριση των υδάτων άρδευσης των χωραφιών, η προστασία της αγροτικής γης από τους πλειστηριασμούς, είναι ζητήματα που πρέπει, επιτέλους, να βγουν ψηλά στο προσκήνιο. Διαφορετικά, η άρον – άρον φυγή της νέας γενιάς μακριά από την πάτρια γη, θα παραμένει μοναδική διέξοδος προς αναζήτηση μιας ζωής με αξιοπρέπεια και ευημερία.
Οι κινητοποιήσεις των αγροτώναναδεικνύουν την επιτακτική ανάγκη αλλαγής πορείας. Η αναζωογόνηση της υπαίθρου είναι εθνική προτεραιότητα.
