1) Καταρχάς, πως αποφασίσατε την εμπλοκή με την πολιτική και ποια ήταν η σχέση σας με αυτήν, πριν την κάθοδο στην κεντρική πολιτική σκηνή;
Θεωρώ ότι κάθε πολίτης οφείλει να συμμετέχει στα κοινά, να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του και να συνδιαμορφώνει το παρόν και το μέλλον της χώρας του. Η πολιτική δεν είναι μια υπόθεση που αφορά κάποιους άλλους ή τους ειδήμονες, όσο κι αν ορισμένοι, για ευνόητους λόγους, προωθούν την απόσυρση και την ιδιώτευση.
Η πολιτική είναι η ζωή μας, οι ευκαιρίες και οι αποκλεισμοί, τα κίνητρα και τα εμπόδια που συναντούμε καθημερινά γύρω μας. Όλες και όλοι μας, οφείλουμε να τοποθετούμαστε απέναντι στα διλήμματα που τίθενται, προς όφελος του συλλογικού συμφέροντος, εντός του οποίου μπορεί να καρποφορήσει και η ατομική ευημερία.
Ως εκ τούτου, για να απαντήσω στο ερώτημά σας, από τα νεανικά μου χρόνια συμμετέχω στην πολιτική, είτε ως ενεργή πολίτης, είτε ως αιρετή σε διάφορα αξιώματα με κορυφαίο την εκλογή μου από το 2019 έως και σήμερα στην θέση της Βουλευτή Π.Ε. Κοζάνης, αλλά και πρωτύτερα, ως Σύμβουλος στην Περιφέρεια Αττικής, την περίοδο 2014-2019.
2) Εκλέγεστε για δεύτερη φορά σε μια δύσκολη περιοχή, που έχει πληγεί αρκετά από τα μνημόνια και τις Ευρωπαϊκές Ντιρεκτίβες για την ενέργεια. Ποια είναι η δική σας θέση, για ανάπτυξη στην περιοχή, ειδικά της Εορδαίας αλλά και ευρύτερα.
Αρχικά, πρέπει να αναγνωρίσουμε το προφανές: η Π.Ε. Κοζάνης υφίσταται μια βίαιη κατακρήμνιση του οικονομικού και κοινωνικού επιπέδου της. Η άναρχη και πρόχειρη απολιγνιτοποίηση έχει επιφέρει καταρράκωση σε μια σειρά από ποιοτικούς και ποσοτικούς δείκτες, δημογραφικά στοιχεία, περιβάλλον, εργασία, υποδομές, πρωτογενή τομέα, τηλεθέρμανση και, γενικά, σε κάθε πτυχή της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των πολιτών της περιοχής.
Τα αποτελέσματα των ερευνών που κατατάσσουν την Δυτική Μακεδονία στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης, μιλούν από μόνα τους, η ευθύνη, δε, ανήκει αποκλειστικά στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και σε όλα τα στελέχη του κόμματος που συναίνεσαν, αποδέχθηκαν και υπερθεμάτισαν σε αυτή την επιλογή.
Υπάρχει άλλος δρόμος για την Δυτική Μακεδονία; Σαφώς ναι. Χρειάζεται, όπως έχω ξαναπεί, πρώτιστα, μια συνολική αναδιαμόρφωση της περιοχής, με ειδικά κίνητρα και παροχές για τους πολίτες – που να εφαρμοστούν στην πράξη-, με προστιθέμενη αξία για την Δυτική Μακεδονία, όχι για τους «επενδυτές», μέριμνα για το περιβάλλον, τα εδάφη και τον πρωτογενή τομέα και ρεαλιστικό Ειδικό Χωροταξικό για τις Ανανεώσιμες Πηγές ενέργειας.
Στον βαθμό που θα συντελεστούν αυτές οι πρώτες αλλαγές, υπάρχει περιθώριο για ανάταξη της περιοχής και των πολιτών της. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Το πρόσφατο παράδειγμα της ετεροβαρούς σύμβασης για την τηλεθέρμανση και το διάδοχο σχήμα, όπου δεν εξασφαλίζεται ούτε η κατασκευή ούτε η τιμή που θα πληρώνουν οι χρήστες, αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται αληθινά για την Π.Ε. Κοζάνης.
Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. έχει επεξεργασμένες θέσεις που θα αντιστρέψουν τη σημερινή πορεία, εξασφαλίζοντας όλες τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας για μια βιώσιμη, κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά ισόρροπη μετάβαση.
3) Επειδή προσωπικά δεν μου αρέσει να ισοπεδώνω καμία πολιτική, κανενός κόμματος, βλέπετε θετικά σημάδια από τη νυν κυβέρνηση τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή όσο και τοπικά στην περιοχή μας;
Συμφωνώ με την παραδοχή σας, όλες και όλοι μας θα θέλαμε να υπάρχουν θετικές πρωτοβουλίες που να λειτουργούν προωθητικά για την χώρα μας και την ιδιαίτερη περιοχή μας.
Η μεγάλη εικόνα όμως, είναι εναργέστατη και δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο για μια θετική αποτίμηση: η χαμηλή αγοραστική δύναμη των μισθών (από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη), η πρωτοφανής ακρίβεια και ο πληθωρισμός, η απαξίωση της Υγείας και της Παιδείας με την εγκατάλειψη και την υποχρηματοδότηση, η υποβάθμιση του κράτους Δικαίου με τις υποκλοπές και τις παρεμβάσεις στις Ανεξάρτητες Αρχές και την Δικαιοσύνη, η αδιαφορία για την περιφέρεια, την στέγη, την εργασία, τις δημόσιες μεταφορές και υποδομές, τα ραπίσματα στην διεθνή σκηνή είναι μόνο μερικές από τις πτυχές που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Τα ελάχιστα βήματα που έχουν γίνει, και με την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., είναι ένα ισχνότατο και αδύναμο άλλοθι για τη φιλοτεχνημένη εικόνα συμπερίληψης και προοπτικής που επιχειρεί να φτιάξει η κυβέρνηση, με την αγαστή συνεργασία Μ.Μ.Ε..
Συμπερασματικά, η κυβέρνηση, είτε εξυπηρετεί μεγάλα συμφέροντα στους τομείς της ενέργειας, της χρηματοδότησης και της τραπεζικής πίστης, είτε έρχεται δειλά, καθυστερημένα και ατελέσφορα να αντιμετωπίσει τα επίχειρα των δικών της πράξεων και παραλείψεων.
Οπότε, δεν μπορώ να φανώ ικανοποιημένη και αισιόδοξη και καλώ τους πολίτες να αναρωτηθούν αν αυτό που βιώνουμε μας αξίζει, συλλογικά και ατομικά. Εμείς, δεν θέλουμε να συμβιβαστούμε με τις χαμηλές προσδοκίες. Τα μηνύματα πυκνώνουν ότι το ίδιο θα κάνουν και οι πολίτες.
4) Ευρωεκλογές, ποιο θεωρείτε ότι είναι το σημείο που καθορίζει αυτές τις εκλογές; Και με ποιο κριτήριο κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να ψηφίσουν οι πολίτες;
Οι επερχόμενες Ευρωεκλογές αποτελούν ένα ιστορικών διαστάσεων σταυροδρόμι για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών που την συναπαρτίζουν.
Οι πολίτες θα τοποθετηθούν με την ψήφο και την πολιτική τους στάση, για το αν είναι σύμφωνοι με τις αντιδραστικές, ακροδεξιές και οπισθοδρομικές δυνάμεις που διεκδικούν ζωτικό χώρο και στήριξη.
Θα πρέπει να απαντήσουν επίσης, αν είναι σύμφωνοι με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιφέρουν ρήγματα, αποκλεισμούς και καθήλωση σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, ένα πεδίο δηλαδή που δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για μισαλλοδοξία και ρητορική μίσους.
Παράλληλα, θα πρέπει να απαντήσουν, όπως τονίζω συχνά, αν είναι σύμφωνοι ή όχι με την ενίσχυση του κράτους δικαίου, την ενίσχυση της δημόσιας Παιδείας και της Υγείας, την αναδιανεμητική και προοδευτική φορολόγηση, τον έλεγχο των πολυεθνικών, την στήριξη των ευάλωτων κρατών και πολιτών, την θωράκιση και εμβάθυνση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την προστασία του περιβάλλοντος.
Συμπερασματικά, οι προσεχείς Ευρωεκλογές έχουν ταυτοτικό χαρακτήρα. Είναι ευκαιρία να δείξουμε ποια Ευρώπη, αλλά και ποια Ελλάδα θέλουμε. Να αποδείξουμε ότι οι αξίες και τα ιδανικά που μας συνέχουν είναι πιο ανθεκτικά από τις φυγόκεντρες τάσεις που μας περιβάλλουν.
Είμαι αρκετά αισιόδοξη και, παράλληλα, καλώ όλους τους δημοκρατικούς πολίτες, να δώσουν τη μάχη για μια Ευρώπη συνεκτική και αλληλέγγυα, μια Ευρώπη με ισχυρούς δεσμούς, πλουραλιστικό παρελθόν και κοινό μέλλον.
5) Ζούμε σε έναν κόσμο όπου συνεχώς μεταβάλλεται. Τελευταία βλέπουμε, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, μια χρόνια ανοικτή πληγή, αλλά και προσφάτως τις σκληρές αψιμαχίες μεταξύ Ισραήλ – Ιράν, όπου όλα μοιάζουν να κρέμονται σε μια κλωστή. Ποια η προσωπική σας γνώμη και ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η θέση της Ευρώπης ώστε να αποτελέσει καταλύτη λύσης σε όλα αυτά τα προβλήματα;
Η απάντησή μου έρχεται σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησής σας. Ο κόσμος που ζούμε βρίσκεται αντιμέτωπος με συνεχείς προκλήσεις, πολεμικές συρράξεις, μετακινήσεις πληθυσμών ιστορικού χαρακτήρα, δημογραφικές εντάσεις και, βέβαια, με το διαρκές πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης κερδών για λίγους και ισχυρούς, με την ψαλίδα να ανοίγει συνεχώς.
Η Ευρώπη, ως μια ήπειρος που έχει υποστεί πολλά δεινά, ειδικά τον 20o αιώνα, οφείλει να παραμερίσει τις φωνές που υποδαυλίζουν την ένταση και τον αυταρχισμό και να πρωτοστατήσει στην θεμελίωση ειρηνικών και διπλωματικών λύσεων, ειδικά στις περιοχές που βρίσκονται εντός και πλησίον των γεωγραφικών της ορίων.
Οφείλει, δηλαδή, να επιστρέψει στις απαρχές της, τις ιδρυτικές της αναφορές και στόχους περί ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών στην βάση του διεθνούς δικαίου και να διαδραματίσει ενεργό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση.
Τα εφόδια που έχει είναι πολλά, πέρα από τα προφανή, που άπτονται της αποτροπής: το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό κεφάλαιο της Ευρώπης μπορεί να τεθεί σε τροχιά υποστήριξης των μεγάλων αξιών της ειρήνης και της συνύπαρξης, παρά τις φωνές που κελεύουν προς την άλλη μεριά, της αδιαφορίας ή της επιβολής.
Μόνο με αυτόν το τρόπο, μπορούμε να αποκτήσουμε μια Ευρώπη και έναν κόσμο, ειρηνικό, αλληλέγγυο, με επιμέρους συμφέροντα, αλλά δεκτικό στη διαφορετικότητα και τον πλουραλισμό.
6) Να περάσουμε και στα εσωκομματικά. Πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκλογή Κασσελάκη, υπέστη μια διάσπαση. Κατά την εκτίμηση των δημοσκοπήσεων, η Νέα Αριστερά εισέρχεται στη Ευρωβουλή. Κατά τη γνώμη σας, είναι ένα σχήμα που θα μακροημερεύσει; Πιστεύετε ότι σας έχει προκαλέσει αρκετή φθορά ; Και εν τέλει, που τοποθετεί η Καλλιόπη Βέττα τον εκλογική πήχη του ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές;
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι το κύριο ερώτημα, η βασική ανησυχία των πολιτών είναι τα προβλήματα της καθημερινότητας και η ευημερία τους, συλλογική και ατομική.
Οι πολιτικές και κομματικές μεταβολές έχουν ένα πιο περιορισμένο ορίζοντα και στενότερο ενδιαφέρον καθώς, τελικά, κάθε επιλογή, άρα και η επιλογή των στελεχών που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., αξιολογείται από τον τελικό κριτή, την ετυμηγορία των πολιτών.
Αναφορικά με το δεύτερό σας σκέλος, θέλω να επισημάνω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. έχει σαν στόχο να αναδείξει τα προβλήματα των πολιτών, να θέσει το διακύβευμα των Ευρωεκλογών, να γνωστοποιήσει τις προτάσεις του για την Ευρώπη και την χώρα και να συνομιλήσει ξανά, με παρρησία και ειλικρίνεια, με ακροατήρια με τα οποία έχει διαρρήξει τις σχέσεις του το τελευταίο διάστημα.
Ο στόχος είναι κοινός: η ανάσχεση της δεξιάς, αυταρχικής και νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής που οδηγεί σε μεγάλες ανισότητες, αδιαφορεί για την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, κατακρημνίζει το κράτος δικαίου και υποβαθμίζει το περιβάλλον.
Σε αυτή την στόχευση, ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. είναι σε θέση να παρουσιάσει συγκεκριμένες, εναλλακτικές λύσεις και μια ρεαλιστική πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης.
Δεν θέλω να σταθώ σε αριθμούς και στόχους, ωστόσο σας διαβεβαιώνω ότι τα μηνύματα που έρχονται από την επαφή όλων μας με την κοινωνία είναι ενθαρρυντικά. Συνεχίζουμε σε αυτό τον δρόμο, τον μόνο δρόμο που γνωρίζουμε, για ένα καλύτερο μέλλον, για τους πολίτες και την χώρα μας.
7) Πέραν των γνωστών κομμάτων, παρατηρούμε μια αύξηση των κομμάτων δεξιότερα της ΝΔ. Οι περισσότεροι κινούνται στα όρια του γραφικού, του θρησκόληπτου και του πατριδοκάπηλου. Πώς το εξηγείτε? Φταίει η μεγάλη στροφή της ΝΔ στο κέντρο ή μήπως η απογοήτευση μέρους της ελληνικής κοινωνίας; Να σημειώσω πως εξαιρώ τους Σπαρτιάτες, ως κόμμα καθαρά φασιστικό, κινούμενο από τον έγκλειστο στις φυλακές Ηλία Κασιδιάρη, όπου τον λόγο πια έχει το εκλογοδικείο.
Πράγματι, εικάζεται από τους ερευνητές και τους δημοσκόπους ότι στις Ευρωεκλογές επίκειται ενίσχυση των κομμάτων που βρίσκονται στα δεξιά της Ν.Δ..
Αν επιβεβαιωθεί αυτή η εκτίμηση στην πράξη, η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι ο πολιτικός καιροσκοπισμός της κυβέρνησης σε συνδυασμό με την έλλειψη προοπτικών για ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, τροφοδοτεί την ακροδεξιά μετατόπιση και την στήριξη αυτών των μορφωμάτων και των σχηματισμών.
Να γίνω πιο σαφής: Η ΝΔ εξέθρεψε, ειδικά στα συλλαλητήρια για την Συμφωνία των Πρεσπών, στην οποία τώρα ομνύει, μια ρητορική μίσους, αυταρχισμού και επιβολής, μια κουλτούρα προγονοπληξίας, έλλειψης διαλλακτικότητας και εξεύρεσης βιώσιμων λύσεων.
Παράλληλα, τα επαμφοτερίζοντα μηνύματα που εκπέμπει, τσαλαβουτώντας από το κέντρο ως την ακροδεξιά – επιφανή στελέχη της οποίας βρίσκονται στους υπουργικούς της θώκους-, στέλνουν αντιφατικά μηνύματα στην κοινωνία και κανονικοποιούν τον αυταρχικό και αντιδημοκρατικό λόγο.
Τέλος, η αδιαφορία της για τα προβλήματα επιβίωσης και προοπτικής που βιώνουν ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού, στρέφει ορισμένα από αυτά να έχουν ευήκοα ώτα προς τα λαϊκιστικά και ακροδεξιά κόμματα, εντός και εκτός Κοινοβουλίου, ακόμα και προς παράνομες, εγκληματικές οργανώσεις.
Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό και δεν λύνεται με επικοινωνιακά τεχνάσματα και επισκέψεις στις περιφέρειες για άγρα ψήφων, με ειδικές αποστολές Υπουργών, σαν να βρισκόμαστε σε μεταπολεμικές εποχές.
Απαιτείται άλλου τύπου προσέγγιση, διαφορετικό μείγμα πολιτικής, οικονομίας και πολιτισμού, με σεβασμό των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, αλλά και της Δημοκρατίας.
Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε να σταματήσουμε το τέρας του φασισμού, της ναζισμού και της ακροδεξιάς που σηκώνει το κεφάλι του ξανά στην χώρα μας.
8) Να περάσουμε και στα εθνικά θέματα. Oι γείτονες μας οι Τούρκοι, συνεχώς αξιώνουν όλο και περισσότερα, όλο και πιο παράλογα, με αφορμή το θαλάσσιο πάρκο που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Ποια η γνώμη σας και γενικά του ΣΥΡΙΖΑ. Και τελικά μήπως είναι ορθή η τακτική του εξοπλισμού, με Ραφαλ, Μπελαρα κτλ, καθότι βλέπουμε πως η Τουρκική πολιτική, από την περιβόητη ελληνική νύχτα των Κρυστάλλων του 55 μέχρι και σήμερα, παραμένει ίδια και με συνεχείς διεκδικήσεις;
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από μια γενική παρατήρηση. Η άσκηση εξωτερικής πολιτικής συνιστά μια απαιτητική ισορροπία μεταξύ πανανθρώπινων αξιών και εκπεφρασμένων συμφερόντων. Απαιτεί σαφείς θέσεις, δημιουργική αυτονομία και πολύπλευρη, δυναμική παρουσία στους τομείς της οικονομίας, του Κράτους Δικαίου, των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, του Τουρισμού και του Πολιτισμού. Η αμυντική θωράκιση είναι μόνο ένα μέρος της συνολικής αποτρεπτικής πολιτικής και πρέπει να γίνεται με ικανό αλλά και λελογισμένο τρόπο, ώστε να μην υπονομεύει την εθνική οικονομία και τις προοπτικές της χώρας.
Επί του προκειμένου: Οι αναθεωρητικές πολιτικές της Τουρκίας είναι πολλαπλώς καταδικαστέες καθώς ναρκοθετούν τη νομιμότητα και το επιδιωκόμενο κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο χωρών. Είναι ευθύνη της διεθνούς κοινότητας, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, να αναστείλει την συγκεκριμένη εξέλιξη και να επαναφέρει την Τουρκία σε τροχιά πλήρους σεβασμού των διεθνών συνθηκών.
Σε αυτή την κατεύθυνση, οφείλουμε να αξιοποιήσουμε το εθνικό μας κεφάλαιο, να υπερασπιστούμε τις αρχές της νομιμότητας, της ανεξαρτησίας, να οικοδομήσουμε μέτρα εμπιστοσύνης και να θωρακίσουμε την παρουσία μας σε διεθνή όργανα και fora.
Δυστυχώς, τα βήματα που γίνονται είναι σε άλλη κατεύθυνση. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να ασκεί τον ρόλο του πρόθυμου συμμάχου, που προτάσσει τα συμφέροντα τρίτων χωρών, θεωρώντας με αυτό τον τρόπο πως θα εξασφαλίσει την προστασία και την στήριξη τους.
Την ίδια ώρα, από την μια χαϊδεύει τις ακροδεξιές φωνές, εντός και εκτός κόμματος, αρνούμενη να προχωρήσει στην κύρωση των μνημονίων με τη Βόρεια Μακεδονία και, από την άλλη, επικαλείται την Συμφωνία των Πρεσπών, αναγνωρίζοντας με ξεκάθαρο τρόπο την σπουδαιότητά της. Και βέβαια, ελλείψει διεθνούς πολιτικού και πολιτισμικού κεφαλαίου, γινόμαστε μάρτυρες δυσάρεστων καταστάσεων καθώς, για παράδειγμα, αλλοιώνεται ο χαρακτήρας σπουδαίων μνημείων, όπως η Μονή της Χώρας, όπου η μόνη αντίδραση είναι διαγγέλματα και ανακοινώσεις.
Συμπερασματικά, η πολιτική του «πρόθυμου» συμμάχου οδηγεί σε συνεχείς διαψεύσεις. Από την χάραξη θαλάσσιων οικονομικών ζωνών στην Μεσόγειο, έως την προμήθεια οπλικών συστημάτων σε γειτονικές χώρες, η πραγματικότητα είναι ότι ο πρόθυμος σύμμαχός, γίνεται και δεδομένος, άρα αδιάφορος.
Το αποτέλεσμα είναι η τουρκική αναθεωρητικότητα να γιγαντώνεται, τα εθνικά συμφέροντα να διακυβεύονται και, το χειρότερο όλων, οι τύχες και το μέλλον των ανθρώπων της περιοχής, να βρίσκονται σε μια διαρκή περιδίνηση και αβεβαιότητα.
Απαιτείται μια διαφορετική πολιτική, πολυδιάστατη και στιβαρή, με προσήλωση στα εθνικά δίκαια και τις διεθνείς συνθήκες, χωρίς προσεταιρισμό «ισχυρών», αλλά με μόνο γνώμονα την αταλάντευτη προσήλωση στην προάσπιση των συμφερόντων μας και των πανανθρώπινων αξιών, της αλληλεγγύης, της συνύπαρξης και της ειρήνης.
9) Και μια τελευταία ερώτηση. Πώς οραματίζεται η Καλλιόπη Βέττα, το αύριο της Πατρίδας μας, αλλά και της εκλογικής της περιοχής, μετά από τόσο σκληρά μνημονιακά χρόνια;
Σε μια εποχή ανασφάλειας και οξυμένων ανισοτήτων, κατακρήμνισης της ποιότητας ζωής και υποβάθμισης της Υγείας, της Παιδείας, της εργασίας και του Πολιτισμού, ο βασικός στόχος δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από την στήριξη των ευάλωτων, την θωράκιση του κόσμου της εργασίας, την ενίσχυση των μικρών και μεσαίων στρωμάτων, την αποκατάσταση και την εδραίωση του δημοσίου συμφέροντος και την εμπέδωση του κράτους δικαίου, της ασφάλειας και της προοπτικής στην κοινωνία. Ειδικότερα για την Δυτική Μακεδονία, η αγωνία και το όραμα στοχεύουν σε μια βιώσιμη, κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά ισόρροπη μετάβαση.
Εν ολίγοις, προσδοκώ και μάχομαι για ένα μέλλον όπου θα εξασφαλίζεται η ανάπτυξη της χώρας, η στήριξη των ευάλωτων ατόμων και η ευημερία των πολλών.
Ένα όραμα, δηλαδή, που παρά τις αντίθετες φωνές και ενδείξεις, συνεγείρει πολλές και πολλούς καθώς η δικαιοσύνη, η ισότητα, η αλληλεγγύη και η προκοπή παραμένει η κινητήρια δύναμη της κοινωνίας μας.
